ბევრი რამ ვისწავლე ბაბუასგან. მაგალითად, ხეების დამყნობა და გასხლვა, დომინოს თამაში, ის რომ "კარგი მეგობრის შეძენა დროში მეტად გაწელილი პროცესია, დაკარგვა კი სულ იოლი საქმე".
ის მეორე წელიაა რაც აღარაა და ეს დიდი დანაკლისა ჩემნაირისთვის, ვინც ფიქრობს , რომ ბაბუას უანგაროდ უყვარდა და იმის მიუხედავად რომ ძალიანაც სჯეროდა მისი, არც არაფერ განსაკუთრებულს მოელოდა შვილიშვილისგან.
რამდენიმე ხნის წინ ერთ მაგარ მაღაზიაში დავიწყე მუშაობა ( შექსპრი და კომპანია ) და ერთმა მაგარმა გამომცემლობამ (წიგნები ბათუმში) გამოსცა ანა გავალდას "35 კილო იმედი". ეს წიგნი წავიკითხე პირველად ახალ სამსახურში. წავიკითხე და ავტირდი.
ეს ერთ-ერთი საუკეთესო რამაა, რაც ბოლო პერიოდში ხელში ჩამვარდნია. ეს ისე დროული იყო ჩემთვის , რომ მეგონა მთელი ეს ამბავი, გამომცემლობის დაარსება და ამ წიგნის თარგმნა მხოლოდ იმიტომ მოხდა რომ ბაბუა ლეონის, როგორც ბაბუაჩემის , დარიგებები და სიტყვები წამეკითხა.
ესაა ამბავი ხელმოცარულ და თან მარჯვე შვილიშილსა და მისა საყვარელ ბაბუაზე.
ხშირად მიფიქრია ჩემს სიბერეზე, როგორი ბებია ვიქნებოდი.. სულ ვიძახი, რომ მოვხუცდები მარტო გადავალ სადმე საცხოვრებლად-მეთქი. მერე ჩემი რომელიმე მელანქოლიური შვილიშვილი (თუ მეყოლა) ჩამომაკითხავს ხოლმე, მდუმარედ დავლევთ ჩაის დაისის მოცქირალნი და მეტი არც არაფერი იქნება საჭირო , რომ ჩვენს ურთიერთობას 'კარგი დაერქვას.
ყველაზე მეტად მეც და ტოტოსაც იმაზე გვწყდება გული რომ ვერაფრით დავეხმარეთ ჩვენს ავად'მყოფ ბაბუებს .
" მის გამო მთები უნდა გადამედგა, შუაზე გავხლეჩილიყავი და ნელ ცეცხლზე შევმწვარიყავი. თუ საჭირო გახდებოდა , მხარზე შევისვამდი და დედამიწას მოვატარებდი, საკუთარ გულს ამოვიღებდი მკერდიდან მის გადასარჩენად და რასაც გინდა , იმას გავუძლებდი.."
ჩვენ , ყველამ ხომ ვიცით სინამდვილეში როგორი უძლურები ვართ, ჩვენმა ბაბუებმა კი იციან ჩვენში ვინც იმალება, მათ იციან და ამისთვისაც არსებობენ რომ ხანდახანყურებს რომ ჩამოვყრით, გვითხრან :
"გაცილებით ადვილია, უბედური იყო, ვიდრე ყველაფერი იღონო ბედნიერების მისაღწევად. კარგად მომისმინე: არაფრად მიმაჩნია ის ადამიანი, რომელიც ადვილ გზას აირჩევს ლაჩრების ატანა არ მაქვს! მთავარია, ბედნიერი იყო, ამის დედაც! ამისთის ყველაფერი უნდ გააკეთო!"
"გაცილებით ადვილია, უბედური იყო, ვიდრე ყველაფერი იღონო ბედნიერების მისაღწევად. კარგად მომისმინე: არაფრად მიმაჩნია ის ადამიანი, რომელიც ადვილ გზას აირჩევს ლაჩრების ატანა არ მაქვს! მთავარია, ბედნიერი იყო, ამის დედაც! ამისთის ყველაფერი უნდ გააკეთო!"
ჰო , მე ვარ მარიამ მუთიძე და არც მეტი არც ნაკლები 35(X:2+5325) კილო იმედს ვიწონი :)
მინდა ეს წიგნი რაც შეიძლება მეტმა ადამიანმა, მეტმა პატარამ და უფრო მეტმა დიდმა წაიკითხოს..
